وقتی والدین به خاطر مشکلاتی که در مواجهه با رفتار کودک خود دارند، با ما م می کنند، اغلب آنقدر درمانده اند که حتی نکته مثبتی هم برای گفتن ندارند. آنها شخصیت کودک را با کلماتی نظیر: لجباز، تنبیل و خودخواه توصیف می کنند. این یک حلقه معیوب است و راه به جایی نمی برد. تغییر دادن شخصیت به مراتب از تغییر دادن رفتار مشکل تر است. وقتی برای تغییر دادن رفتار کودک تلاش می کنید، احتمال موفقیت شما بیشتر است. به بچه نگویید، <<چه دختر خوبی>>. زیرا این جمله بدین معناست که هدف، عبارت است از خوب بودن در تمام اوقات؛ مسلم است که این انتظار غیر ممکن است. به جای آن می توانید <<من از طرز حرف زدنت با مایکل خوشم آمد>>. گفتن عبارت <<پسر خوب>> یا <<دختر خوب>> نمی تواند احساس مشخصی را به کودک القاء کند؛ مگر آن که کودک بتواند آن را با رفتارهای خویش ارتباط دهد؛ زیرا تصور هر کس از خود، بر پایه تصوری که از اعمالش دارد، استوار است.مشاوره کودک تلفنی

چگونه رفتار کودک را تحسین کنیم؟
موثرترین راه برای آموزش رفتار خوب، شکل دادن رفتار با تحسین است. این روش تربیتی، باید به طور مداوم مورد استفاده قرار گیرد تا رضایت شما را از رفتارهای جدید فرزندتان نشان دهد.

از تحسین های ویژه استفاده کنید
هدف از تحسین کردن، افزایش رفتارهای شایسته است پس شما باید بر رفتارهای خاصی که مورد قبولتان هستند، تاکید کنید. هرچه تحسین شما اختصاصی تر باشد، کودک درست بودن کارش را بهتر درک می کند و احتمال این که آن عمل را تکرار کند نیز بیشتر می شود. برای نمونه یک روز صبح متوجه می شوید که فرزندتان رختخوابش را مرتب کرده است، در همان حال نیز مشغول شانه زدن موهایش است. اگر به سادگی بگویید <<از این که امروز صبح رختخوابت را جمع کردی خیلی خوشم اومد ممنونم.>>

وقتی والدین برای یافتن نکته مثبتی در رفتار کودکشان دچار مشکل می شوند ما از آنان می خواهیم که از رفتارهای پسندیده کودکان خود یادداشتی تهیه کنند. ما والدینی را دیده ایم که فریاد می زدند: <<هیچی برای نوشتن نبود!>> اما بیشتر پدر و مادرها از مشاهده آن همه رفتارهای خوبی که نوشته بودند و از نقشی که از این یادداشت ها در یادگیری روش تحسین داشت، شگفت زده می شدند.

وقتی شما از این روش استفاده می کنید، در پایان هر روز، یادداشت ها را به کودکتان هم نشان دهید. این کار، روش خوبی برای صحبت کردن در مورد وقایع هر روز است و با این کار هر دو شما احساس خوبی خواهید داشت.

هر پیشرفتی را تحسین کنید
مراقب باشید تا به رفتارهای خوب کودکتان توجه کرده، آنها را تحسین کرده و بدین وسیله قدیم کوچک در جهت تربیت کودک بردارید. اگر به فرزند خردسالتان گفته اید که باید اسباب بازی هایش را پس از بازی کردن با آنها مرتب کند ولی او قبلا هیچ گاه این کار را انجام نداده است، پیشرفت های کوچک او را نیز ستایش کنید.

برای نمونه، دفعه اول به خاطر برداشتن یکی از اسباب بازی ها از کف اتاق و گذاشتن آن در کمد (در حالی که سه یا چهار تای دیگر را رها کرده است) از کودکتان تعریف کنید و به او آفرین بگویید: <<چه کار خوبی کردی که کامیونت رو توی کمد اسباب بازی ها گذاشتی. بگذار کمکت کنم تا بقیه رو هم جمع کنی>>. دفعه بعد به خاطر جمع کردن دو قطعه از اسباب هایش از او تعریف کنید و همین طور ادامه دهید تا رفتار کودک اصلاح شود.

تصور کنید که فرنزد شما می خواهد همیشه مورد توجه باشد و تا وسط حرف شما نپرد نمی گذارد که مکالمه تلفنی خود را تمام کنید. بار اول که سی ثانیه منتظر شد، صحبت کردن را متوقف کنید و به خاطر این کارش از او تشکر کنید و قبل از آن که دوباره شروع به صحبت کنید، جوابش را بدهید. در فرصت مناسب بعدی برای زمان طولانی تری صبر کنید و سپس جوابش را بدهید. در واقع با این کار انتظار را در او شکل دهید. شاید مجبور باشید که کارتان را با توقعات کمتری آغاز کنید تا به هدفتان برسید.

هنگامی که رفتار جدیدی تثبیت شده است، برای حفظ آن به تحسین کمتری نیاز داریم و لازم نیست کودک در مورد آن رفتار به خصوص به طور مداوم تمجید شود. در عوض، به طور اتفاقی این کار را انجام دهید؛ مثلا هر پنج یا ده باری که کودک آن را انجام می دهد، از او تعریف کنید. این روش برای تقویت رفتار مزبور کافی است و به زودی برای هر دوی شما طبیعی خواهد شد. توجه داشته باشید که در مورد هر رفتاری ستایش را هرگز به طور کامل متوقف نکنید.

به طور مناسب و مقتضی تحسین کنید
برای دریافت پاسخ های بهتر، نوع تحسین را با سن و اخلاق کودک متناسب کنید. برای نمونه در آغوش گرفتن، بوسیدن و دیگر نشانه های عملی محبت همراه با کلمات مهرآمیز، برای کودکان خردسال موثرند. اما در مورد کودکان بزرگ تر بهتر آن است که از پیام های سری استفاده کنیم. زیرا این کودکان بیشتر دوست دارند به طور خصوصی تشویق شوند. برای نمونه، می توانید با یک چشمک یا اشاره دست نشان دهید که به عمل خوبش توجه کرده اید. بعدا می توانید در مورد رفتار پسندیده اش، با یکدیگر صحبت کنید.

بیشتر کودکان بزرگ تر با لحن آمیخته با شوخی را به تعریف و تمجید مستقیم ترجیح می دهند. گفتن این جمله که <<عجب مستخدم با سلیقه ای اینجا بوده است!>> پاسخ بهتری را در یک کودک دوازده ساله برمی انگیزد تا این جمله که <<واقعا رختخوابت را خیلی خوب مرتب کرده ای>>.

به نظر ما باید در مورد واکنش های فرزندتان نسبت به تحسین، قضاوت کنید تا ببینید به هدف زده اید یا خیر. اگر کودک تعریف های شما را نادیده می گیرد، ولی بعدا آن رفتار خوب را تکرار می کند، درمی یابید که ستایش موثر بوده است.

توجه: به خاطر داشته باشید که جملات تکراری خسته کننده می شوند. عبارات مشابهی که پشت سر هم استفاده می شوند، تاثیر خود را از دست می دهند؛ خلاق باشید. گاهی بهتر است یک یادداشت زیر بالش یا در کیف فرزندتان بگذارید و در آن از یک رفتار ناپسندش به طور خاص شکایت کنید. یا اجازه دهید در حالی که با عصبانیت در مورد اعمال نادرستش با یک دوست صحبت می کنید، به طور تصادفی حرف های شما را بشنود.

برای تقویت اثرات تحسین می توانید یک جایزه را نیز با آن همراه کنید. به کودک بگویید که از کدام کارش خوشحال شده اید و به او وعده یک هدیه کوچک بدهید، ولی هدیه دادن را برای زمان های خاص بگذارید تا همیشه منتظر آن نباشد.

بلافاصله کودک را تحسین کنید
تحسین کردن به خصوصی در مورد کودکان خردسال وقتی موثرتر است که بدون معطلی صورت گیرد. نگذارید تا بین رفتار پسندیده او و پاسخ شما فاصله زیادی بیفتد، اگرچه کودکان بزرگ تر قادرند این فاصله زمانی را درک کنند.

معمولا فاصله بین عمل کودک و واکنش ما می تواند با یک اشاره کوچک به موضوع پُر شود. سپس در یادداشت روزانه رفتارهای خوب نوشته شود. وقتی این یادداشت را به او نشان می دهید، چیزی هم به عنوان تحسین بگویید. مثلا بگویید: <<وقتی می بینم به خواهرت هم کاغذ نقاشی می دی، خیلی خوشحال می شم>>. البته لازم نیست که در یادداشتتان توضیحات کاملی بنویسید، بلکه رفته رفته عادت می کنید علامتی بگذارید که فقط برای خودتان معنی داشته باشد.

تحسین را با علاقه بی قید و شرط بیامیزید
در مواردی که کودک فقط هنگام تحسین شدن مورد توجه والدینش قرار می گیرد، به تدریج نسبت به آن احساس نیاز می کند. برخی از والدین نگران آنند که مبادا کودکشان فقط هنگامی که مورد توجه قرار می گیرند و تشویق می شوند، خوب رفتار کنند. برای رفع این مشکل، بهترین کار این است که پس از جا افتادن یک رفتار جدید رفته رفته از میزان تعریف و تمجید بکاهیم و آن را به طور موردی انجام دهیم. زیرا هر وقت کودک عملی شایسته انجام می دهد، والدینش برای تشویق کردن او حضور دارند.

مواقعی که به طور اختصاصی و با دید مثبت روی رفتار فرزندتان نظر می دهید، به کودک کمک می کنید تا یک دید مثبت نسبت به خود به دست آورد و مراقب اعمالش باشد.

در همین موقع به کودک نشان دهید که حتی وقتی در حال بررسی رفتارش نیستید نیز به او ارزش می دهید و بدون هرگونه قید و شرطی دوستش دارید. بغلش کنید، به او توجه کنید، به حرف هایش گوش دهید، برایش ارزش قائل شوید و به او اطمینان بدهید که لازم نیست برای به دست آوردن علاقه شما نگران باشد، چون در هر حال و همیشه از آن برخوردار است.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاوره کودکان تلفنی:تحسین رفتار کودک

جایگزین موبایل برای کودکان

مشاوره کودک تلفنی:کودک و تماشای تلویزیون

مشاوره کودکان تلفنی :کودک و نظم و ترتیب

مشاوره کودکان تلفنی:تحسین رفتار کودک

مشاوره کودک تلفنی :کودک و نفت

مشاوره تلفنی کودک:جایگاه شایسته شما در نظر کودک کجاست؟

مشاوره کودکان تلفنی:آسیب‌های اجتماعی کودکان

کودک ,رفتار ,تحسین ,مورد ,یک ,طور ,به طور ,در مورد ,به او ,رفتار کودک ,را به ,تلفنی تحسین رفتار ,کودکان تلفنی تحسین ,مشاوره کودکان تلفنی

مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها


دانلودها معرفي اپليکيشن‌ها و نرم‌افزارهاي کاربردي kiyafile zoomtechnology.ir بیست فایل مطالب اینترنتی مرکز کامپیوتر121-کرمان شریعتی20 خرید اینترنتی onlineqalanew مجله شیائومی
دزدگ