مشاوره کودکان تلفنی :کودک و نظم و ترتیب

کودک و نظم و ترتیب: شما نیز ممکن است مانند بسیاری از والدین فکر کنید باید اسم کودک شما را طوفان تورنادو می گذاشتند. گاهی به نظر جالب می رسد که چطور این موجودات کوچک می توانند در چنین زمان کوتاهی تمام چیزهای یک اتاق را به هم بریزند. کودکان دوست دارند چیزها را به هم بریزند و کودکان خردسال تر اصلا فکر نمی کنند چیزها را به هم ریخته اند: آنها هر چقدر چیزهای بیشتری برای بازی کردن دورو برشان باشد، سرگرم تر می شوند و بیشتر لذت می برند.

بعد از مدتی خانه شما شبیه حراجی های لباس یا اسباب بازی می شود و شما همیشه در حال غر زدن سر کودک هستید که چیزهایی را که ریخته است، جمع و جور کند و یا این که خودتان آنها را جمع می کنید. در این صورت، شما باز هم یک مسئولیت دیگر را که نباید برعهده می گرفتید، برعهده گرفته اید و از همه بدتر این که، کودک می فهمد کسی هست که پشت سرش چیزهایی را که ریخته است، جمع کند.

هر کس می تواند و باید مسئول تمیز کردن ریخت و پاش های خودش باشد. به کودک خود اهمیت مراقبت از وسایل و گذاشتن آنها در محل مخصوصشان را یاد دهید. او با پیدا کردن سریع وسایلش و غروری که این مرتب بودن به او می دهد، در واقع خودش جایزه اش را گرفته است.

گاهی صرفا لازم است که شما به اصطلاح چوب به زمین بکوبید: <<این خانه باید این طور باشد که همه ما خودمون وسایلمون را جمع کنیم!>> به طور ایده آل این قانون بازد از ابتدا، جزء طبیعی زندگی باشد. اگر چنین نیست، می توانید با بکارگیری یک یا چند مورد از راه حل های زیر، موقعیت را اصلاح کنید.

از پیش برنامه ریزی کنید

مرتب بودن، باعث صرفه جویی در وقت و جلوگیری از درگیری می شود و به شما اجازه می دهد که محیط اطرافتان را کنترل کنید. بنابراین با صرف کمی وقت طوری محیط اطراف کودک را تغییر دهید که نظیف بودن برایش آسان تر شود.مشاوره کودکان تهران

برای نگهداری لوازم کودک مکان هایی را تعیین کنید. به او بگویید همان طور که او خانه ای برای زندگی کردن دارد، همه اشیاء و لوازمش هم به خانه احتیاج دارند. محل های جداگانه ای را برای اسباب بازی ها، لوازم ورزشی و لوازم هنری و کودک تعیین کنید. جعبه های کفش می توانند برای نگهداری اشیاء کوچک تر به کار روند و می توان از جعبه جواهرات برای نگهداری اشیاء با ارزش استفاده کرد. برای اشیاء بزرگ تر، تاقچه، کابینت یا کمد مناسب تر از جعبه های اسباب بازی بزرگ هستند که در آنها اسباب بازی ها به هم ریخته می شوند و می شکنند. سطل های پلاستیکی آویزان شونده، محل مناسبی برای اسباب بازی های با قطعات فراوان هستند. به هر شکل که در مورد این مسائل تصمیم می گیرید، هدف شما باید این باشد که هر چیز جای معینی داشته باشد.

محل اشیاء را طوری قرار دهید که در دسترس کودک باشد. اتاق را از چشم کودک نگاه کنید و مطمئن شوید که تاقچه ها، کابینت ها، جارختی ها و طبقه های کمد طوری قرار گرفته است که کودک می تواند به آسانی به آنها دسترسی پیدا کند.

به محل ها برچسب بزنید. محل هر چیز را با برچسب (اتیکت)، حرف چسبان و یا حتی عکس مشخص کنی. به این ترتیب، کودک یکی از فایده های حروف الفبا را نیز یاد خواهد گرفت!

به کودک آموزش دهید و او را زیر نظر بگیرید

برای کودکانتان الگوی عملی باشید. بدین معنا که شما خودتان باید مرتب و منظم باشید و بر کار آنها نیز نظارت کنید. کودکانی که هرگز در عمرشان مرتب نبوده اند نمی توانند در یک چشم به هم زدن همه جا را مرتب کنند. همچنین آنها می دانند که چه باید بکنند. تمام کودکان ـ بزرگ و یا کوچک ـ باید بدانند که انتظارات شما دقیقا چه هستند. آیا اتاق فقط باید جلوی چشم شما تمیز باشد و یا این که حتی پشت درهای بسته هم باید اتاق تمیزی داشته باشند؟ به خاطر بسپارید که کودک به تدریج یاد می گیرد که شما چه می خواهید و بنابراین شما باید در انتظاراتتان واقع بین باشید.

آماده باشید که گاهی به کودک کمک کنید. حتی مرتب ترین کودکان نیز برای جمع کردن اسباب بازی هایی که دارای قطعات متعدد هستند، نیاز به کمک دارند تا قطعات گم نشوند. روش زیر را که ما از مادر یک کودک دو ساله یاد گرفته ایم، امتحان کنید: از کودک خواسته شد که به بهترین وجه اسباب بازی هایش را جمع کند و سپس مادرش برگشت تا با هم قطعات اسباب بازی را سوار کنند. به تدریج که کودک مهارت پیدا کرد، توانست قطعات بیشتری از اسباب بازی را سوار کند و نهایتا توانست خودش این کار را با احساس غرور خاصی به تنهایی انجام دهد.

در کودک عادت ایجاد کنید. کودک خود را تشویق کنید که وسایلش را بلافاصله بعد از بازی، جمع کند. در مورد کودکان نوپا چنین کنید: یکی شما بردارید، یکی کودک بردارد و بخوانید: <<ما چیزامونو این جوری جمع می کنیم، ما چیزامونو این جوری جمع می کنیم>> هنگامی که جمع کردن و برداشتن از روی زمین را یاد گرفت، هدف بعدی این است که به او یاد دهید آنها را کجا بگذارد. اگر این آموزش را از ابتدای زندگی کودک آغاز کنید، او به این نتیجه خواهد رسید که این کار جزء طبیعی بازی کردن یا کار کردن است.

روشن صحبت کنید

هنگامی که می خواهید کودکتان وسایلش را جمع و جور کند، به روشنی و با لغات ساده به او بگویید که دقیقا چه کاری را باید انجام دهد: <<مارسی، لطفا تمام اسباب بازی ها رو جمع کن و اونارو مرتب داخل طبقه مخصوص اسباب بازی ها بذار!>> با لحنی مهربان ولی قاطع صحبت کنید و هرگز با تحکم فرمان صادر نکنید. اگر کودک پاسخ نداد، درخواست خودتان را پنج ثانیه بعد مجددا تکرار کنید. اگر با این که می دانید هر دو بار را شنیده است، هنوز واکنش نشان نمی دهد، پیامدهای کارش را به او نشان دهید. (قسمت بعد را بخوانید)

پیامدهای کار کودک را به او نشان دهید

برای این که دستورات شما معنی دار باشند، کودک باید بداند که اگر او کاری را که شما خواسته اید، انجام ندهد، جای بحث ندارد. شما آن کار را به جای او انجام نخواهید داد و او پیامدهای کارش را بلافاصله خواهد دید. این پیامدها می تواند به صورت محرومیت موقت، گرفتن دست کودک و مجبور کردن او به انجام کارها و یا تصحیح بیش از حد باشد.

روش دیگری را می توانید هنگامی که به خانه آمدید و متوجه شدید کودک وسایلش را جمع نکرده است، به کار برید. به او به تدریج بفهمانید که هر چیز را که تا انتهای روز جمع نکند، برای مدتی، مثلا یک هفته، مال شما خواهد شد. این وسایل را تا مدت معین در جعبه مخصوص (جعبه جریمه) بگذارید و اطمینان حاصل کنید کودک می داند که اگر این امر دوباره اتفاق بیفتد، مجددا جریمه خواهد شد.

از تحسین و تقویت استفاده کنید

تشویق در این مورد نیز، مانند تمام موقعیت های دیگر، مفید خواهد بود. همیشه، هنگامی که رفتار کودک خوب است، او را تحسین کنید.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاوره کودکان تلفنی :کودک و نظم و ترتیب

جایگزین موبایل برای کودکان

مشاوره کودک تلفنی:کودک و تماشای تلویزیون

مشاوره کودکان تلفنی :کودک و نظم و ترتیب

مشاوره کودکان تلفنی:تحسین رفتار کودک

مشاوره کودک تلفنی :کودک و نفت

مشاوره تلفنی کودک:جایگاه شایسته شما در نظر کودک کجاست؟

مشاوره کودکان تلفنی:آسیب‌های اجتماعی کودکان